Joseph Hertogs wordt op 17 augustus 1861 in Antwerpen geboren als zoon van Cornelius Hertogs en Pauline Parteau. De familie is vanuit het Nederlandse Bergen-op-Zoom naar Antwerpen gekomen, waar Corneel koster is in de Onze-Lieve-Vrouwekerk, de huidige Antwerpse kathedraal. Jos krijgt zijn opleiding aan de Antwerpse Academie van Schone Kunsten, waar hij les krijgt van bekende namen als Pieter Dens en François Baeckelmans, bij welke laatste hij als stagiair zijn carrière begint. Na zijn huwelijk in Antwerpen op 3 oktober 1885 met Maria Kreitz begint hij voor zichzelf te werken en kent direct veel succes met huizen voor de Antwerpse notabelen, adel en zakenwereld. Ook in de rest van de provincie Antwerpen, in Brussel en Brugge heeft hij opdrachten gerealiseerd. Een van zijn eerste opdrachten is het ontwerp van een gebouw aan de Meir voor bank en verzekeringsmaatschappij Lloyds Belge in 1885, waarin vandaag kledingketen H&M huist. Vanaf midden 19de eeuw is er een grote aanwezigheid in Antwerpen van uit Duitsland afkomstige zakenlui, die vaak van huis uit protestants-christelijk of joods zijn. Voor die nieuwkomers bouwt Hertogs kerken: in 1892-'93 een Duitse Evangelische Kerk nabij het Stadspark in de Bexstraat 9-11, pal ernaast op nr.13 en in hetzelfde jaar de Vlaams-Evangelische Christuskerk. De eerste wordt in 1979 gesloopt, de andere staat er nog steeds, weliswaar lichtjes verbouwd. Voor de traditionele joodse gemeenschap Shomré Hadass - 'de Behoeders van het Geloof' - neemt Jos Hertogs de bouw van de grote synagoge op het Zuid over van architect Eduard Stordiau, een gebedshuis in Moorse stijl, ingewijd op 26 ELOUL 5653, lees 7 september 1893. Wanneer de Duitse gemeenschap ook financieel bijdraagt via een legaat van weduwe Grisar-Govaerts à 150.000 Belgische frank voor een neutraal Zeemanshuis, wordt Hertogs door de initiatiefnemer, het Antwerpse stadsbestuur, ook met die opdracht belast. Het gebouw aan de Ankerrui zal van 1895 tot 30 september 1954 dienst blijven doen, waarna wordt verhuisd naar een nieuwbouw aan de Falconrui, die op zijn beurt in 2014 weer gesloopt is nu zeemanshuizen niet meer nodig zijn omdat schepen tegenwoordig nog maar enkele uren of hooguit één dag de Antwerpse haven aandoen. Leden van de bemanning worden nu bij langere ligtijden op het vliegtuig gezet en meteen naar huis of naar een andere bestemming gevlogen. Een jaar later, 1896, komt de woning van koopman Gustave Albrecht gereed, met een renaissancegevel met Venetiaanse loggia aan de Ernest Van Dijckkaai 8. Nadat hier een tijdlang klasse-restaurant La Rade (De – Antwerpse - Rede) was gevestigd, is het gebouw gekocht door de Koninklijke Belgische Redersvereniging, die het gelijkvloers in bruikleen geeft aan het Eugeen Van Mieghem museum. Hertogs mag er tussen 1897 en 1901 een gebouw aan vasthaken, dat een flink stuk Suikerrui inneemt en destijds bekend stond als het Hanzahuis, een kantoorgebouw voor de Duitse zakenman-bankier Wilhelm von Mallinckrodt, vandaag eerder bekend bij het uitgaande publiek als het Stadscafé. Tussen 1901 en 1904 zorgt Jos Hertogs ervoor, dat de waardevolle kunstverzameling van de zopas fataal van zijn paard gevallen ridder Fritz Mayer van den Bergh een passend onderkomen krijgt in een gebouw naast het woonhuis van de familie in de Lange Gasthuisstraat. De voorgevel is een vrije kopie van de in 1884 gesloopte pastorie van de Sint-Walburgisparochie, gecombineerd met een gevel uit de Zakstraat, die de familie reeds als tijdelijk huis ‘De Drij Coningen’ liet optrekken in de wijk Oud-Antwerpen op de Wereldtentoonstelling van 1894, alles in opdracht van Fritz' moeder Henriette van den Bergh. Voor deze opdrachtgeefster zal Hertogs nog een aantal huizen bouwen in de zuidelijke wijk rond de Markgravelei en een meer sociaal project realiseren in Mortsel met een bejaardengesticht en arbeiderswoningen. Voor de Antwerpse bankier en zakenman Edouard Thys bouwt Hertogs een woning met een gevel die geïnspireerd is op de Franse 18de-eeuwse herenhuizen. Negen spelende kinderen en een guirlande van bloemen en vruchten in het fronton symboliseren welvaart en vertrouwen in de toekomst. In 1937 koopt de 60-jarige rentenier en vrijgezel Pieter Smidt van Gelder het huis. Deze zoon van vermogende Amsterdamse papierfabrikanten laat architect De Winter op de bel-etage een privémuseum inrichten voor zijn collectie schilderijen, luxenijverheid en interieurkunst uit de periode 1600-1930. Tuinarchitect Wachtelaer legt de tuin opnieuw aan. In 1949 schenkt de inmiddels tot Belg genaturaliseerde Smidt van Gelder zijn woning en kunstcollectie aan de Stad Antwerpen, die het gebouw een jaar later opent als Museum Smidt van Gelder. Na een brand in 1987 wordt het museum gesloten en de kunstcollectie in veiligheid gebracht. Nu is deze opgeslagen in het Museum aan de Stroom (MAS) en wordt gezocht naar een privépartner om het gebouw opnieuw een functie te kunnen geven die toegang voor het brede publiek waarborgt. De tuin is al die jaren wel onderhouden. In 1903 is Jos druk doende met het optrekken van een groot warenhuis voor de Duitser Leonhard Tietz aan de Meir. "Tausendfach alles unter einem Dach" is de leuze van Tietz, waar onder andere de strooien hoeden worden verkocht, die in Antwerpen nog altijd bekend staan als een 'tits'. Vandaag heet die zaak Galeria Inno. En in 1910 wordt de familie Osterrieth - ook al deel van de Duitse kolonie – klant, voor de uitbreiding van hun woning, het Osterriethhuis aan de Meir en de bouw van Magazijn La Cloche / De Klok aan het Hessenplein 2, hoek Oude Leeuwenrui, waarvan de naam verwijst naar de vroegere brouwerij De Bel aan de Oude Leeuwenrui, waar ooit heel wat brouwerijen actief waren. Wie vandaag leerling is aan de Kunsthumaniora aan de Karel Oomsstraat heeft daar wellicht een rotonde met muziekzaal en wintertuin anno 1910 gezien, die hoorden bij het herenhuis van de familie Fester. Dat huis is nu het schoolgebouw geworden. In 1923-'24 volgt dan de samenvoeging van herenhuis Grisar met het oude Postmeesterhuis aan de Lange Gasthuisstraat 9-11 in opdracht van de Banque de Commerce, waarin vandaag de chique kledingwinkel Verso onderdak vindt. Later heeft Jos Hertogs de leiding over zijn architectenbureau aan een jongere collega overgelaten, Gerard De Ridder, met wie hij in 1928 een associatie aangaat. Maar hij is zelf actief gebleven tot zijn dood op 27 februari 1930. Dat er in Wilrijk, niet ver van het Middelheimpark, in 1978 een Jozef Hertogslaan is gekomen, heeft alles te maken met de parkwijk Den Brandt, die Jos voor de N.V. Extensa heeft uitgetekend. Die maatschappij werd gecontroleerd door de familie della Faille de Waerloos, die hun uitgestrekte domein met kasteel Den Brandt aan de Stad Antwerpen had verkocht, maar een deel daarvan mocht verkavelen voor de aanleg van een nieuwe villawijk. Hertogs zelf vind je terug op het perk H van het Schoonselhof, de begraafplaats waar veel Beroemde Antwerpenaren een laatste rustplaats vinden.