Rose Vandewalle alles altijd opnieuw
Wat met de balts van de vogels, de bomen vol sappen, hun takken zo vroeg al drachtig van leven? Wat met het frêle voorjaarslicht, de wind die me fluistert dat altijd alles opnieuw? Net nu komt de dood me weer tegen, klampt hij me aan, schuift mee met mijn schaduw langsheen de huizen. Zoals die nacht toen de maan me de weg wees naar het witter dan wit van haar doodsbed en hoe het gehort van haar adem bij elke haal humbug liet horen. Onzin, telkens opnieuw al sprak ze geen Engels. Was haar leven dan zo onzinnig geweest en bleef bij dageraad niets van haar over dat loonde?
Symforosa nr.85, 24e jrg/1, maart 2012, hier bij grafiek van Lieve Pettens
HET STILLE PAND
ROSE VANDEWALLE
BIBLIOGRAFIE
© Het Stille Pand (2006-2024) 