Met als thema ‘Met nog een geeuw op steen’ schreven 18 dichters een gedicht. Als metafoor gebruikten ze vergane, verwelkte muurreclames die hier en daar nog in het straatbeeld aanwezig zijn. Gangmaker van dit project was Frank De Vos. Alle gedichten werden samengebracht in een bundel, waarin ook de foto’s van de muurschilderingen werden opgenomen.

Frankfurter Allgemeine Zwart op wit: van de Frankfurter Allgemeine tot El Pais, het volk wil niet meer. Los Indignados trekken van dorp tot dorp, van stad naar stad. In graffiti laten ze hun grieven, hun credo achter als veelvoudige uitroeptekens: Otro mundo es posible. Hun verzet is een vonk die landenwijd aanslaat, een mond aan mond bericht in aanzwellende golven. Mensen van allerlei slag vinden elkaar op pleinen en straten, zonder Structuur en hoera! zonder Leiders. Nosotros somos el futuro en Noles votes. Van Brussel tot Madrid: het zijn dezelfde kreten die telkens weerkeren. ‘We willen niet meer’ of ‘We willen juist wel’. ‘We willen dat de kranten volstaan van wat ons aanbelangt’ en ‘Over de verhoging van onze lonen willen we lezen.’ Hun stemmen bloeden op spandoeken, op afbladderende muren. Niet over oorlog die haat als spervuur verspreidt, niet over miserie of over wat mensen klein houdt, niet over armoede tenzij deze aan de kaak wordt gesteld maar over wat een volk samenhoudt, over de liefde willen ze lezen. Van Hoboken tot Ledeberg: het is niet in maar aan de rand dat het gebeurt, in de buurt van de Aldi, aan het tramhokje of de kiosk. Hier huilen de muren luider: all cops are bastards en fashos buiten, afgewisseld met hartbrekende berichten zoals Leo Provo gestorven door armoede en ‘k Zien a gèren. De voorstad broeit.